Hodowla krabów jest łatwa i przyjemna. Krab to niesamowity obiekt do prowadzenia fascynujących obserwacji. Często jego popisy „kaskaderskie” wywołują uśmiech na twarzy. Niestety jest też druga strona medalu. Nasi podopieczni, tak jak inne zwierzęta zapadają na różne choroby. Nie należy się tym zrażać. W większości przypadków mamy możliwość przeciwdziałania przykrym skutkom.

Kraby są zwierzętami często atakowanymi przez różne wirusy, bakterie i grzyby. Najczęściej dostają się one do organizmu razem z pokarmem. Często nie widać zewnętrznych objawów choroby, niejednokrotnie prowadzi to do śmierci kraba i niestety nie wiadomo z jakiego powodu. Aby zapobiec przedostaniu się bakterii i wirusów do organizmu zwierzęcia należy zachować najwyższe normy higieny. Podawane rośliny dokładnie myjemy pod bieżącą wodą.

Zwierzęta schwytane w przyrodzie, na ogół są zainfekowane pasożytami. W takiej sytuacji jesteśmy bezradni. Chore zwierzę padnie w ciągu kilku tygodni.

Problemy zdrowotne mogą też być spowodowane wstawieniem do akwaterrarium kraba żywej roślinki doniczkowej. Rośliny dostępne w sprzedaży, często zasilane są nawozami, mogą też zawierać substancje owadobójcze i inne trucizny.

Grzybica - Najczęściej występującym w akwariach grzybem jest Saprolegnia. Objawy chorobowe to naloty w postaci białych kropek na pancerzu, szczypcach i nogach kraba. Grzyb ten atakuje zwierzęta osłabione, trzymane w złych warunkach higienicznych lub narażone na stres. Bardzo często spowodowana jest zbyt niską temperaturą wody. Leczenie: kąpiel w roztworze nadmanganianu potasu. Najwygodniej przenieść kraba do jakiegoś pojemnika. Woda powinna nie być zbyt głęboka, krab musi swobodnie wynurzyć się. Do wody należy dolać nadmanganianu potasu – 50ml na jeden litr wody. Kąpiele powinny być krótkie, ale częste. Leczenie jest proste o ile jest to początkowe stadium choroby i nie zwlekamy zbyt długo.

Brak wapnia i składników mineralnych – w wyniku złej diety krabom mogą odpadać odnóża lub na pancerzu i szczypcach pojawią się ukruszenia. Pierwszymi oznakami choroby będą czarne plamy na ciele kraba. Zainfekowane miejsce po pewnym czasie zacznie się kruszyć. Jeżeli stosowana dieta nie zaspokaja potrzeb pokarmowych kraby mogą stać się kanibalami Można zapobiec tej dolegliwości podając naszemu zwierzakowi pokarm bogaty w wapno. Można zastosować skruszone skorupki jajek, kredę szkolną lub kupić wapno w sklepie zoologicznym. Dla wygody naszego kraba oraz naszej pewności, że wapno zostanie zjedzone, należy skruszonym wapnem posypać podawane jedzenie. Po wylince krab odzyska swoją dobrą formę.

Infekcje – wylinka to szczególny okres w życiu kraba. Po zrzuceniu starego pancerza, ciało kraba jest bardzo miękkie. Narażone jest wtedy na różnego rodzaju urazy. Jeżeli miękki pancerz uległ uszkodzeniom mechanicznym do wnętrza organizmu, istnieje ryzyko wdania się infekcji. Najlepszym sposobem uniknięcia tej sytuacji, jest zapewnienie spokoju krabowi podczas wylinki.

***

Nadmanganian potasu (kalium hypermanganicum, kalium permanganicum) KMnO4 należy do grupy środków antyseptycznych utleniających. Pod wpływem związków organicznych /np. białek/ ulega redukcji i wydziela tlen niszczący bakterie, grzyby i pierwotniaki. Duże znaczenie antyseptyczne mają również wolne jony manganu. Nadmanganian potasu ma postać krystalicznych ciemnofioletowych kryształków z metalicznym połyskiem. Łatwo rozpuszcza się w wodzie. Roztwory wodne w zależności od stężenia są różowe lub ciemnofioletowe /granatowo-fioletowe/. W smaku jest cierpki i gorzki z metalicznym posmakiem. Wydziela charakterystyczny świeży zapach. Działa ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwropnie, bakteriobójczo, bakteriostatycznie, grzybobójczo, fungistatycznie, przeciwwirusowo i przeciwpierwotniakowo. Odwania i odwadnia tkanki. Roztwory stężone działają barwiąco i żrąco na skórę. Pod wpływem wydzielin ustrojowych i enzymów przechodzi stopniowo w dwutlenek manganu MnO2 (brausztyn) o barwie brunatnej lub brązowej.. Nadmanganian potasu unieszkodliwia jady bezkręgowców i kręgowców.
W antyseptyce wykorzystywane są roztwory 0,5-4%. Używane są one do odkażania ran i oparzeń. Stosuje się roztwory do płukania gardła, jamy ustnej, spojówek, przewodów słuchowych, jamy nosowej,, narządów płciowych, do przemywania skóry oraz do kąpieli. Nadmanganian potasu przyspiesza gojenie ran i oparzeń, obkurcza drobne naczynia krwionośne hamując krwawienia, działa przeciwobrzękowo, przeciwwysiękowo, zmniejsza wydzielanie łoju, lekko złuszcza naskórek. Hamuje powstawanie zmian trądzikowych, zasusza owrzodzenia, nadżerki, sączące rany, ropnie i zmiany trądzikowe. Leczy trądziki i zapalenie łojotokowe skóry. Stosowany również do płukania żołądka, utlenia lub absorbuje bowiem cyjanki, alkaloidy i związki fosforowe. Dawniej stosowany do nastrzykiwań ran kąsanych w celu unieczynnienia jadu. Do płukania żołądka w zatruciach – roztwory 1:3000. Roztwory 0,1-0,02% do płukania jamy ustnej i narządów płciowych. Roztwory 0,1% do odkażania skóry. Do nastrzykiwań ran kąsanych (z jadem) – roztwory 1-2%.
Plamy po nadmanganianie usuwa pirosiarczyn potasu. Do kąpieli (nadmierna potliwość, łuszczyca, grzybice, trądzik, łojotok) dodawać nadmanganian do uzyskania różowej barwy.
W handlu jest dostępny nadmanganian potasu w formie proszku i tabletek 100 mg.

Autor: Dr Henryk St. Różański
luskiewnik.webpark.pl/antisepticum2002